Бұл әңгімелерді Берлинде тұратын саяхатшы, жазушы, әрі журналист Бен Маук Алматы қаласында “Атажұрт еріктілері” ұйымының көмегімен жазып алған. 2018 жылдан бері Бен Қазақстанға келіп, туған-туыстары Шыңжанда түрмеге қамалып, жоғалып кеткендермен сұхбаттасты. Олардың көбі Қазақстанға одан апталар, айлар, жылдар бұрын келген. Кейбіреуі Қазақстан азаматтығын немесе тұру ыхтиярхатын алса, басқалары шекара асып қашып келген. Қытайда қалған туыстарына қауіп төнуіне қарамастан сұхбат берушілер өз аттары мен туыстарының аттарын ашық айтуға бел буды. Сондағы олардың үміті – Қытай үкіметіне қысым көрсетіп, Шыңжандағы халықты жаппай қамау саясатын өзгертуіне ықпал ету.
- Қытайға оралсам, қызымды босатады
- Сосын сұрайтыным: ауа-райы қалай?
- Таулы аймақтағы лагерь
- Шенеуніктер не айтса, соған біз сенетінбіз
- Ол намаз оқымаған
- Сонда ғана адамша өмір сүре бастадық
- Түнде қолымдағы кісенді алып тастайтын, бірақ аяғымды босатпайтын
- Күндіз оқушылармен бірге тамақтанып, түнде сыныптың ішінде ұйықтайды
- Әзірше жай адамдарды ұстамады
- Білмеймін – қайтыс болып кеткен шығар
- Әйтеуір басым жастыққа тиді
- Ғайып болғандардың үйлерінде
- Неге Комунистік партияның берген тамағын жеуден бас тартасыз?
- Мен оралмасам, туыстарымның басы бәлеге қалады
- Олар Қазақстанға барып, балалы болу дұрыс емес деді
- Ол жалғыз басты, ұялшақ, сыпайы адам
- Қамаудағы өзіңнің соңғы күніңді білгенің жақсы болар еді
- Кәдімгі мұсылман
- Күн бұзылып барады
- Түнде бәрін өртейтінбіз